ناپایداری عرضه، ضعف سیستم‌های حمل‌ونقل و نگهداری و ذخیره مواد غذایی، ناهمگنی در رفاه خانواده و درآمد جامعه، افزایش مکرر و لحظه‌ای قیمت مواد غذایی و عدم همخوانی آن با درآمد اغلب خانوارهای شهری و روستایی ازجمله چالش‌هایی است که می‌تواند بر امنیت غذایی اقشار مختلف جامعه تأثیر نامطلوب بر جای گذارد.
نظام عرضه مطمئن و سالم غذا و تحقق امنیت غذایی امری فرابخشی بوده و به‌طور هماهنگ و مرتبط باهم در حیطه مسوولیت سازمان‌ها و بخش‌های مختلف علمی، اجرایی و... کشور قرار دارد. روش‌های رایج برنامه‌ریزی بخشی قادر به پاسخگوی به معضلات درهم‌تنیده تغذیه و امنیت غذایی نبوده است. درواقع، امنیت غذایی مصداق عینی یک موضوع راهبردی است که تحت تاثیر عوامل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، فناوری و بین‌المللی قرار دارد.
در همین راستا رئیس انجمن صنایع خوراک دام، طیور و آبزیان ایران اعلام کرد: به‌رغم اهمیت این حوزه، در برنامه هفتم توسعه، به بخش دام و طیور کم پرداخته شده است اگرچه نسبت به سال‌های گذشته وضعیت بهتر است.
مجید موافق قدیری گفت: در گزارش دیوان محاسبات درخصوص عملکرد برنامه ششم آمده احکام کاملا محقق شده ۳۰ درصد، محقق نشده‌ها ۲۲ درصد و ۴۸ درصد از برنامه‌ها به صورت بخشی محقق شده است.
حال اینکه در بخش کشاورزی فقط موضوع خرید تضمینی محصولات کشاورزی تحقق یافته اعلام شده که با پیگیری یکی از کارشناسان مشخص شد منظور دیوان، تنها تحقق در اقدام به خرید است.
به گفته وی طبق گزارش دیوان محاسبات، افزایش ضریب مکانیزاسیون در حوزه کشت محصولات سالم، افزایش سرمایه صندوق‌های حمایت، مسائل حدنگاری و بیابان‌زدایی از برنامه‌های محقق نشده هستند.
رئیس انجمن صنایع خوراک دام، طیور و آبزیان گفت: دلایل محقق نشدن برنامه‌ها نیز نبود پایگاه اطلاعاتی و آماری قوی و به روز، برنامه‌ریزی ناصحیح، نبود هماهنگی‌های بین بخشی، تصویب نشدن دستورالعمل‌ها و مقررات لازم، نگاه آرمانی به برنامه، تحریم‌ها، کمبود منابع مالی و توجه نکردن به ظرفیت سازمان‌های مردم‌نهاد یا تشکل‌هاست و نگاه واقع‌بینانه به آینده بخش کشاورزی در برنامه هفتم توسعه و اصلاح نقاط ضعف این برنامه در بخش کشاورزی ضرورت دارد.
فارسی
English
